نظریه بازی همکارانه

شکل‌گیری ائتلاف‌ها و همکاری در مسائل فراوانی از دنیای واقعی رخ می‌دهد. در مسائل سیاسی احزاب و افراد با تشکیل ائتلاف قدرت خود را افزایش می‌دهند. شبکه‌های لجستیک از همکاری تأمین‌کننده‌های متعدد ایجاد می‌شود. عامل‌ها و مراکز متعدد به‌صورت مشترک از یک منبع استفاده می‌کنند و در هزینه‌های بهره‌مندی از این منبع مشترک صرفه‌جویی می‌شود. علاوه‌ بر این کاربردهای اولیه، موقعیت‌های فراوانی نیز وجود دارد که در ظاهر آن همکاری ملاحظه نمی‌شود؛ اما قابلیت تحلیل و بررسی آن با رویکرد بازی‌های همکارانه وجود دارد. موقعیت‌های تخصیص منابع که در آن منابع موجود کمتر از مجموع تقاضای عامل‌ها است (مسئله ورشکستگی)،‌ از این جمله‌اند. در نظریه بازی‌های همکارانه فرض می‌شود گروه‌هایی از بازیکنان که ائتلاف نامیده می‌شوند، واحدهای اصلی تصمیم‌سازی هستند و ممکن است رفتار همکارانه را اجرا کنند. در نتیجه، بازی‌های همکارانه را می‌توان به‌صورت رقابت میان ائتلاف‌هایی از بازیکنان به‌جای رقابت میان بازیکنان تنها در نظر گرفت که به دنبال پیامدی بیشتر از تصمیم‌سازی انفرادی هستند. فرض اساسی در نظریه بازی‌های همکارانه این است که ائتلاف کل که گروهی متشکل از تمام بازیکنان است، شکل می‌گیرد. یکی از اصلی‌ترین پرسش‌ها در نظریه بازی‌های همکارانه این است که چگونه به شیوه‌ای عادلانه ارزش ائتلاف کل میان بازیکنان تقسیم شود. در ادبیات موضوع نظریه بازی‌های همکارانه در پاسخ به این سؤال مبتنی بر مفاهیم مختلفی از عدالت، مفاهیم جواب متفاوتی ارائه شده است. مبحث نظریه بازی‌ همکارانه هم اکنون در بسیاری از رشته‌های تحصیلی همچون ریاضی کاربردی، علوم و مهندسی کامپیوتر و ارتباطات، مهندسی صنایع، اقتصاد و مدیریت کاربرد داشته و در مقاطع تحصیلات تکمیلی مورد تدریس قرار می‌گیرد. این کتاب به علاقه‌مندان به موضوع‌های مربوط به علم مدیریت و ارتباطات پیشنهاد می‌شود.