سیاست امنیتی ایران در دوران پس از انقلاب

امنیت مفهومی مبهم و به‌شدت وابسته به محیط پیرامونی بوده و نظریه‌های مختلف، معانی گوناگونی از آن را هویدا می‌سازد. در این میان سیاست امنیتی مدخل نوپدیدی در حوزه بین‌رشته‌ای مطالعات امنیتی به شمار می‌آید. اگرچه این عنوان همانند سایر موارد مشابه در علوم اجتماعی، دچار نارسایی‌هایی است؛ اما در پرتو مطالعات روشمند در حوزه مطالعات امنیتی، کارکرد و قابلیت تبیینی بیشتری خواهد یافت. سیاست امنیتی ناظر بر خط و مشی‌های حاکم بر روندهای تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در حوزه‌های مرتبط با امنیت ملی و سیاست خارجی کشور است. به این لحاظ، حوزه‌های سیاست داخلی و خارجی و عرصه‌های نظامی، اطلاعاتی، اقتصادی، مدیریتی و حتی فرهنگی و اجتماعی با مقوله سیاست امنیتی ارتباط وثیق می‌یابند. از این رو سیاست امنیتی با رشته‌هایی نظیر جامعه‌شناسی امنیت، جامعه‌شناسی سیاسی، سیاست جغرافیایی، جغرافیای سیاسی، روابط بین‌الملل، علوم سیاسی ارتباط دارد. کتاب سیاست امنیتی ایران که در سال ۲۰۰۱ با تلاش چهار تن از کارشناسان و تحلیل‌گران مسائل امنیتی و سیاست خارجی ایران تألیف و از سوی موسسه مطالعاتی «رند» در آمریکا منتشر شده و یکی از معدود آثاری است که به مطالعه موردی سیاست‌های امنیتی در جمهوری اسلامی ایران در حوزه مبانی، روندها و پیامدهای آن پرداخته و با وجود گذشت دو دهه از انتشار آن و وجود نقدهای اساسی بر محتوای سوگیرانه مطالب آن؛ کماکان از متون و منابع کمک درسی رشته‌های مختلف علوم انسانی به‌ویژه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل است. این کتاب را به تمام علاقه‌مندان و دانشجویان و علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.